...Idę przez miasto. Patrzę. Koń przechodzi na moją stronę ulicy.

140 milionów lat temu mieliśmy wspólnych krewnych ale nie chodzimy już do siebie na imieniny.
-Czy wiesz że sięgając, przykładowo, po kawę ręka jest ciutkę szybsza niż świadomość pragnienia w głowie? (rzuciłem mimochodem)
-Nie wiem. Konie nie piją kawy a poza tym świat materialny nie interesuje mnie zupełnie. To tylko ogłupiające fale elektro magnetyczne.
-Ale foton nie mając masy wydaje mi się być tworem bardziej duchowym.
-Mity. Zrzucając parę kilogramów nie powiększysz swojego metafizycznego ego. Zresztą dusza to też ułuda. Tylko Pustka jest
godna uwagi. Gdy po wszystkim rozpłyniemy się w nicości, dołączymy wreszcie do Wielkiego Nic które jako jedyne trwa wiecznie i nie ma ani początku ani końca a czas i
przestrzeń jest mu zupełnie obojętna. Stracimy osobowość ale zyskamy nieskończoność.
-Czyli konie jednak wierzą w Boga?
-Bóg jest o klasę niżej. Czy można się modlić do kogoś kto stworzył burczenie w brzuchu, łaskotki i dziurawe kajaki? Pana B można przyrównać do pijanego wujka z siekierą- może
i czasami zrobi coś sensownego ale prędzej czy później uczyni komuś krzywdę.
-Muszę już iść
-Źle się coś czuję więc nie mówię dowidzenia. Wczoraj bezbrzeżna brazylijskość a dziś mandżurska czapka z koronki...